Istnieje wiele możliwości wykonania muru, a to jaki rodzaj wiązania wybierzemy decyduje o wyglądzie końcowym muru. W zależności od metody układania cegieł w murze, inny też jest czas wykonania powierzchni.

Pod różnymi nazwami istnieje co najmniej kilkanaście rozpoznawalnych rodzajów wiązań. Podstawowe różnice pomiędzy nimi to wariant ułożenia cegieł - w niektórych wiązaniach widoczne są jedynie wozówki cegieł (boki z dłuższą podstawą), w pozostałych wykorzystuje się także główki (węższe boki cegieł).

Wiązania wozówkowe

Wiązania wozówkowe są łatwiejsze i szybsze do wykonania, dlatego cieszą się dużą popularnością, mimo jednostajnego rysunku lica muru w porównaniu do innych wariantów ułożenia cegieł. Wiązania wozówkowe różnią się między sobą sposobem rozmieszczenia cegieł, które mogą być przesunięte o 1/2 długości (tzw. wiązanie średnie) lub o 1/4 długości (tzw. wiązanie dźwigające). Cegły w wiązaniu mogą być zlokalizowane w kolumnie (w pionie) lub np. schodzić ukośnie w dół.

Wiązania główkowe

Wiązania główkowe mają wiele odmian, ponieważ murowanie cegieł tak, by na zewnątrz była widoczna jej główka, można zrealizować na wiele sposobów.

Najbardziej popularne są wiązania dzikie, czyli nieregularne rozmieszczenie główek w płaszczyźnie muru. Na 1 m2 przypada zwykle ok. 5 główek.

Inaczej jest w przypadku wiązań flamandzkich czy kowadełkowych. Te wywiedzione z flamandzkiej architektury polegają na naprzemiennym układaniu cegieł stroną wozówkową i główkową, dzięki czemu powstaje swoista szachownica.

Wiązanie kowadełkowe jest prawie identyczne, ale zamiast jednej wozówki między główkami, układane są dwie. Pewne podobieństwo witać też w wiązaniu holenderskim, gdzie w jednym rzędzie wykorzystuje się naprzemiennie krótszą i dłuższą stronę cegły, natomiast w rzędzie poniżej – same główki.

To, jaką różnicę w wyglądzie muru może wywołać rodzaj zastosowanego wiązania, dobrze widać na przykładzie wiązania główkowego i blokowego. Pierwsze polega na wymurowaniu całej powierzchni wyłącznie główkami cegieł – elewacja sprawia wtedy wrażenie mozaiki drobnych kwadratów. Zupełnie inaczej prezentuje się płaszczyzna ściany w przypadku wiązania blokowego, które w dużej mierze polega na murowaniu stroną wozówkową – główka pojawia się tylko co ok. 4 cegły.

Wiązania krzyżowe i inne propozycje

Wiązania krzyżowe polegają na naprzemiennym ułożeniu główek i wozówek cegieł w taki sposób, że powstaje kształt podobny do krzyża, stąd ich nazwa. Może być to wzór powtórzony na całej wysokości muru, jeden pod drugim, albo np. pojedynczy "krzyż" rozmieszczony w odstępach. Nie ma tu w zasadzie żadnych ograniczeń.

Jeszcze ciekawiej prezentują się rozwiązania niestandardowe, do których zalicza się m.in. wymurowanie części cegieł na płasko, w tradycyjny sposób, a pozostałych prostopadle do nich – tak, że część cegły wystaje na zewnątrz powierzchni muru.

Te oryginalne wiązania stosowane są czasem np. nad oknami. Inna możliwość układania klinkieru, tworząca wyjątkowy efekt końcowy, to ustawienie cegieł w pionie, czyli całkowite zerwanie z klasyczną zasadą murowania.